Evet bayan; Balýklarý sevmezdim ama sen benim denizimdin. Unutmuþsundur belki, Zaten eskiyor yüzüm. Geçmiþi öðütürken zaman, Yaþayamaz oldum sensiz bitmeyen geceleri. Ve iþte öyle bayan ölmedim bile sensiz.
Evet bayan; Gülümsemeyi sevmezdim ama sen benim mimiklerimdin. Unutmuþsundur belki, O kitabýnda Nietzsche haksýzdý. Boyalarýný soldururken zaman, Aramaz oldum özlemle baktýðým resimlerini. Ve iþte öyle bayan büyüdüm bile sensiz.
Evet bayan; Baðlanmayý sevmezdim ama sen benim son defamdýn. Unutmuþsundur belki, Tesadüfler bir araya getirdi bizi. Anýlarý bir çocuk hýncýyla silerken zaman, Düþünmez oldum aramýza giren onca þeyi. Ve iþte öyle bayan unuttum bile sensiz.
Sen o son sokak kavgasý Sen o son tekme darbesi Acýtmamýþtý ki!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Timur KOHEN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.