BİZ NE GÜZELDİK

Bir bugüne baktým, bir de geçmiþe,
Aný yaþar, öteyi düþünmezdik.
Allah’ýn emrini yapar peþpeþe;
Zekat verir, oruçlarý yemezdik.

Erkekler erkenden iþine gider,
Yuvayý diþi kuþ idare eder,
Eþler birbirini gönülden sever;
Sevgimizi aþikâre etmezdik.

Saygý ve edeple büyüklerine,
Otururduk dizlerinin dibine,
Doyum olmaz babanýn sohbetine;
Büyüklerin sözlerini kesmezdik...

Asker olmayana adam denmezdi,
Büyük oturmadan yemek yenmezdi,
Kadýnlarýn ar perdesi inmezdi;
Nâ’mahremin karþýsýnda gülmezdik.

Yemeðe baþlarken Bismillah deyip,
Hep birlikte ayný sahandan yiyip,
Elimizdekine þükür eyleyip;
Kahýrlanýp, sýzlanmayý sevmezdik.

Bakýp büyüteni atýp kenara,
Yanýna koþ, baþýn düþünce dara,
Baðýrýp çaðýrýp kalp kýra kýra;
Muhtaçlara arkamýzý dönmezdik.

Çocuklar çocuktu kendi yaþýnda,
Sokaklarda koþardý top peþinde,
Televizyon ve telefon baþýnda;
Saatlerce zamaný öldürmezdik.

Herkes birbirini sayar, severdi,
Zenginler yoksula kanat gererdi,
Haksýzlýk yapana orda dur, derdi;
Saklanarak görmezlikten gelmezdik

Bebelere ashabýn ismi konur,
Baþa ne gelirse hayra yorulur.
Ne yenirse hep beraber pay olur;
Elimizi ekmek ile silmezdik.

Çat kapý giderdik dosta, kardeþe,
Samimiyet baþ köþede pür’neþe
Hep birlikte, hep beraber, baþbaþa;
Ayrýlýk gayrýlýk nedir bilmezdik...

Kimin var, kimin yok, kimin eli dar,
Gönül incitmeden yapýlýr ayar,
Sýlaya büyük bir baðlýlýk duyar;
Þehire, gurbete heves etmezdik.

Kuru ekmek batýrýlýrdý suya,
Bisküvi banardýk, içerken çaya,
Uzak yakýn denmezdi akrabaya;
Selamý, sabahý hemen kesmezdik.

O güzel insanlar, güzel duygular,
Elimizden birer birer kaydýlar,
Ruhumuzu esir aldý kaygýlar;
Stres yapýp, depresyona girmezdik.

Yadigâr atadan kalanýn adý,
Hicranî mâzinin dolmaz miadý
Küçümseyip herif ile avradý;
Geçmiþin önüne duvar örmezdik....

Nuriye Akyol (Hicranî)
12/5/2020

Görsel alýntýdýr
Sosyal Medyada Paylaşın: