Duydum yine katýðýna ayrýlýk, düþlerine beni katmýþsýn. Elini kavrayacak ben’i, baþýný yaslayacak göðsümü özlemiþsin.
Ah be deli kadýn! Mihrine yazýldýðýmý bilmez misin? Çaresizlik içinde çýðlýk çýðlýða sustuðumu görmez misin?
N’olur dert etme. Ýkimiz de ayný kültürün kurbanlarýyýz?
Mavi diye bildiðimiz umutlarýmýzý ve kaderlerimizi ilkel töreler tayin ederken, boyun eðmekten baþka var mý bir çaremiz?
Olur da isyan eder, umutlarýmýzýn peþinden koþarak kaderlerimizi deðiþtirmek isteriz, iþte o an celladýmýz olur törelerimiz!
Bilirim hicran ateþiyle yanar durursun. Ýnan benim de, caným acýr deli kadýn! Aslýnda acýyan caným da deðil. Ruhumun derinliði, yüreðimin nüvesine oturttuðum sensin! Benim can dediðimdir. varlýðýyla can bulduðum, herseyimdir!
Sakýn nasýl olur ben, senden daha çok sen olurum diye sorma! Anlatabilmem mümkün deðil! Çünkü nedenini ben de bilemiyorum. Çünkü daha önce hiç böylesine sevmedim. Böylesine caným yanmadý! Böylesine yavaþ yavaþ tükeniþimi seyretmedim! Ta ki seni tanýyana kadar. Ve ayrýlana kadar!
Ýnsan sevdiðinden ayrýldýðýnda özler ya, ben seni yanýmdayken bile çok özledim. Böyle bir duygu yaþadýn mý, sen de özledin mi ben gibi?
Ayrý kaldýðýmýz zamanlarda, özlemlerimi linç eden, mahremimi ele geçiren bir sapkýn gibi vurup vurup yaralýyor beni!
Duysam baþýnýn aðrýdýðýný, felaketim olur deli kadýn! Kirpiðine nem düþtüðünü hissetsem, yüreðime kan yaðar! Kýrýlýr umuda uçan kanatlarým! Mavi sularý kurur göçmen kuþlarýn! Eksilir doðadan doðal kahkahalarým! Ve ben, annesini kaybetmiþ yaþamdan umudunu kesmiþ bir çocuk gibi öksüz kalýrým!
Bilirsin bir atasözümüz; “Öksüz kuzudan koç olmaz” der. Ne kadar yerinde ve de anlamlý bir sözdür. Tek derdin öksüz býrakmamaksa beni, ya da ruhumu okþamaksa emelin, olmadýðýn zamanlarda öylesine; “iyiyim” diyorsan, çok üzülürüm haberin olsun! Nasýlsa, öksüz kuzudan koç olmaz.
Rabbim hiç vermesin. Ola ki bir gün ayrýlmak ister, vedasýz çekip de gidersin, Tanrý’ya mektuplar yazdým haberin olsun.
Tanrým; "al ömrümü, yama o deli kadýnýn ömrüne! Yeter ki, acý çektirme ona. Ya da, onu baðýþla benim öksüzlüðüme. Alarak bedenimi at cehennemine! Yeter ki ayrýlýðý düþürme yüreðime…"
Efkan ÖTGÜN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hüma Efkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.