Kýþ sofrasý sanki kara turp tadý küflü çeçil gibi þifalý kekremsi bir yalnýzlýk oturur karþýmda.
demincek ishak kuþu diðer bir deyiþle baykuþ tünemiþti kirpiklerime
kelepçenin bilekte býraktýðý iz gibi yüreðimde düþ/e ses sana çýðlýktým
oysa daha dün geçmiþtim sokaðýnýzdan inan bir aþk esti ki baþýmýn üstünde demlediðin çayýn piþirdiðin kekin ve senin kokun tüttü burnumun ucunda
aþýk olsa gerek yan sokakta bir delikanlý sýrýlsýklam aðlarken ayrýlýða oldukça öfkeli burnundan yalnýzlýk soluyordu öyle ki þuurunu kaybitmiþcesine dolaþýp duruyordu
en çok ta köþedeki pembe pancurlu evin önünde ayakkabýlarýný baðlar gibi oyalanýyordu
kendiyle konuþur gibi usulca fýsýldýyordu ama oldukça öfkeli ama bir o kadar da aþkta temkinli yani ön koþullu önünün zemheri olmasý gibi
aniden baðýrdý aþk bir kapý mý yüzüme çarpýp ta gidesin
ardý ardýna küfürler savurdu yoruldu nihayet durdu - duruldu ve yine mýrýldandý her aþkýn yüreðe vurduðu damga gibi bendeki aþk yanýðý sendeki aþktan ziyade gençlikteki gelip geçici medcezir meselesiydi
Efkan ÖTGÜN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hüma Efkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.