Bir canlýyý öldürmenin ne kadar çok yolu var tanrým Bunlarýn hepsini sen mi yarattýn? Çocuklarý deðil ama (onlarýn anne, babasý var) Fosforlardan taç yapýlmýþ bir bahçenin ortasýnda Teðet geçmeyen kuþlar deðiyor alýnlarýna
Sensizliðin içinde kayboldu sesim Ellerim yara, bere Tutamaz ýslýðýna asýlý naðmeleri O çok bildik, dedelerimizden kalan dertlerimiz Ezdi bir yanýmýzý Diðer yanýmýz “… saçýný tarýyor” Aynada kalmýþ silüetinin Sevinçlerimizi almamýþtý Nuh zaten gemisine Dertlerimizi severek tutunmayý öðrenmiþtik hayata Sen gittin Mahallenin sükûneti, bir avuç topraða sattý kendini Yüzlerimiz irinleþmiþ bir kabuk artýk Gözlerimiz ah! Görmeyen kör gözlerimiz Akýyor bir bilinmezliðe Bayraklarý silikleþmiþ korsan gemileri Kýyýlarýmýzda Derisinin altýnda insan olmayanlarýn Tanrýya inanma sûreleri Kara kanlarý pompalayan Bir bataklýðý boþaltmak ister gibi Balçýðý bir yandan bir yana aktaran Kaba, siðilli avuçlarý Ýncelmiþ fikirler ve Düþünce kayýþlarý Uzun bir ipin ucuna baðlý inanca tutunan Kýrýk parmaklar Eller aklýný kaybetti Dünyanýn dengesi bozuk Kafatasýnda bir at nalý büyüklüðü Ýhanet Yýldýrýmlar taþýyor Kendi cephesini daðýtmaya Bombalar Çocuklar Gökyüzü kayýp Rahimler mühürlü
Sislerin arasýnda kaybolma isteði Bitmeyen hüzünlü bir yüz Ve gerisi Ölünemeyen yaþam Yaþam mýdýr zaten?
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sadık Aygül Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.