Kanýmda dolaþan asiler Ne zaman ay kýrmýzýya çalþa Toplanýyorlar kalbimde Kaybedelenlerin yanýnda saf tutuyorlar hep Kabul etmeyen ve yenilmekten býkmayan yaným Yeniden çýkýyor sokaklara Sýký sýkýya tembihledim Umutsuzluk öldürür bütün baþkaldýrýyý
Gökyüzünü parsellediler gri olduðu bir gün Aðlýyordu sebepsiz yere Ve bir kedi Kaybolmuþ yavrusunu arýyordu Umudunu yitirmiþ anne telaþýyla Gökyüzüne kaçmýþtý belki de Ýkisi de ayný renkti Bulamazdý kimse onu Gökyüzü aðlýyordu Ve Bölünmüþtü Kendi payýmýza düþen delikten bakýyorduk geleceðimize Karanlýktý ufuk Bir ihtimal vardý Belki ýþýk yanardý Prometheus’u bekliyorduk
Lastik fabrikasýnýn bacasýydý ufukta görünen Þehrin çatýlarýný eskitiyordu uzaktan Ýki elimiz de isliydi Sular kýrmýzý Kaný karýþýyordu kuyulardan çýkrýk çekenlerin Gülümsüyordu mahallenin güzeli Önce deli sandýk Sonra kýskandýk Kendi yüzünü çiziyordu
Biz ruhumuzu teslim etmiþtik Þafakla baþlýyordu yalan Gökyüzüne baktýk kendi penceremizden Ruhumuzu geri istemeye gittik
Kedi yavrusunu arýyordu Yaðmur yaðýyordu Biz periþandýk Üstümüze sinmiþti korku Prometheus gecikti tek neden oydu
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sadık Aygül Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.