[ italik ]Gecenin örtüsü, yýldýzlarýn hüznü altýnda, bu dizelerin içindeki aynalarýn ardýnda gizlenen düþüncelerin yankýsý gibidir ezop masallarý...
Senin gitmenle oluþan yalnýzlýk karanlýðýmda, Zeynep adýný andýðým eski masallar, Kibirli kaburgalarýmýn altýnda gizli, Utanmaz bir çaðlayan, umutsuz bir nehir.
Aynalar oynar beyinle, bir oyun gibidir, Gökyüzünü delen þimþekler gibidir, Tanrýnýzýn duymadýðý mektuplarýmdýr, Oku, oku, oku, hepsini oku.
Kim kendi aynasýnda utanmadan aðlayabilir? Tüm geç kalmýþlýklarýmla birlikte, Ayaklarý kesilesi bir kýtmirim ben, Tüm kutsal gecelerin dualarýndan af dileyeceðim.
Ýblisler tüm varlýðýmý çaldý, Kapýmda sýkýþ kaldým, Dört kitap, bir tanrý, Ve pis bir yaþamak.
Bak bak, neler oluyor, nerede deli olduðun? Ben Muhiyddin’im, Peki, ben nerenin delisiyim? Bir insan aþkla nasýl giyer bir yangýný üstüne? Ve bir hiçlik nasýl içilir kana kana?
Beþinci kadeh, ilahi gözyaþlarýnýn basamaðýdýr, Ýþte beni ört, aykýrý ýslýklarýnýn kabuslarýyla, Zaman hep o þarkýnýn deliliði ve kahkahalarýdýr, Gel, annemin yakýn gözlüðüyle bir bak Tanrý’ya, Kan ve irin, Ezop masallarý Zeynep
Sosyal Medyada Paylaşın:
CaNMaYBuL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.