Özlemek İstemiyorum

Gökyüzünün kanatlarý elimde
Beni kuþ gibi süzecek ruh yok
Cemalini sabýr ede ede
Döküyorum sessizliði
Denizlere
Dehlizlere

Kapýnýn üzerinde mavi tokmak
Yokluk ile açýlýyor heyhat!
Gözlüðü buhar
Kalbi nevbahar
Hoþgeldin diyor

Muma pervane olduðumdan
Cânân ile rind-meþrebiz
Kalbin bulvarýndan
Tramway manifestosu çýkar
Raylar harp düzeninde
Göklere savaþ açýlmýþ
Ay dostumuz olsa bile
Onu da alýp çýkaracaðýz
Güneþin karanlýðýndan

Rüyalarýn þefkatli analarý vardýr
Tozlu raflardan gelir naðmeler
Durulmuþ gözleri plak misali
Aheste aheste çalar zamaný
Hasret türküleri ile

Radyonun entarisi kýrmýzý olsun
Kýþ doruklara düþende çay ile hemrenk
Taþ duvarýn camýna çizilmiþ aðrý
Dudak tiryakisi dilime pelesenk
Ah bu gönül þarkýlarý
Damdan süzülen sarkýklar
Uzakta ayvasulusu evler
Güneþe savaþ açmýþ onlar da
Karanlýðý tahta oturttuðu için

Benim senden baþka kimsem olmadý
Özlemek istemiyorum
Lütfen þu dað baþýna gel
Ýklimler deðiþiyor adýný anýnca
Yaðmur baþka düþüyor
Denizlere
Güneþ ile kavga ediyorum her gün
Dostlar hep mecliste seni soruyor
Özlemek istemiyorum
Gözyaþýnýn mutlulukla ilgisi olmalý
Sensizliðe þiir yazamýyorum



Sosyal Medyada Paylaşın: