EY, SEVGİLİ KALBİM...

Ket vurulmuþ olsa bile mutluluðuma
Paye vermediðim kadar zalime
Beylik bir esinti deðildir içimi üþüten
Bir de üste çýkan iblise yaðdýrdýðým lanet ve öfke

Aþký hizaladým az evvel çalan kapýnýn koluna
Deðdi gözlerim:
Sahi, kimdi gelen
Kimdi içimi acýyla delen?
Nakþý özlemin artýk kimse yüreðimi burkan
Ýnce teli sazýmýn
Salkým saçak yalnýzlýðýmýn
Manidar gölgesinde
Sektiðim kadar kâh bir sarkýt
Kâh bir dikit
Þiirimin de ön sözüdür açamadýðým kilit

Kaynakçam iman gücü
Kaybolduðum kadar yürüdüðüm minvalde
Kayýplarýn esintisi
Askýntý olan hüznün zamlý tarifesi
Hele ki yok mu uçuþan zanlar?
Yeri göðü birbirine kavuþturan masumiyet ve sevgi
Aþkýn asasý mademki kalemim
Acý çektiðim kadar bu evrene zimmetliyim

Kaybolan umut
Garbýnda ufkun tutulan nutkum
Neyin uðrunadýr söyle bu verdiðim amansýz savaþ?
Eþleþtiðim kadar inançla
Aþ bildiðim umudun na’þýma sadýk eli
Elden deðil gönülden beklediðim
Sevginin yeter ki
Basýlmasýn bam teli

Nazenindir içimdeki çocuk
Bense garbýnda yalnýzlýðýn…
Naif bir sema, yürekte dinmeyen umut
Aþkýn kölesi deðil
Yalnýzlýðýn dinmez mesaisi.
Göle çaldýðým maya
Sarmalýnda sevginin nemalandýðým ara ara
Aralýk kapýsýndan içeri sýzan ýþýk
Ýsyanýmý bastýran Yaratan
Aþkla meylettiðim yarýnlara deðil asla yalan

Göðün tamburu
Yerin ney sesinde saklý
Sevgisizliðin kamburu
Azat edilesi bir renk ki
Beyazýn mevcut masumiyeti
Hali hazýrda gark eden bilinmeze
Ve iþte þiir kilit noktasý
Kâh yerin
Kâh göðün
Kavuþamadýðým kadar mutlu sonun
Olmaz mý kaderin bir bildiði?

Nakþým ve dünde saklý na’þým
Uçuþan efkârýma dolanan saçlarým
Suçum yok
Sevgisizliðe karným tok
Mademki ulemasýyým bu yolculuðun
Kalemimdir bana sadýk bir ulak
Kaderimdir razý geldiðim
Pekiþen hüznüme sirayet eden
Kimine göre yaþadýklarým olsa da bir yenilgi
Yanýlmadýðým kadar yanýltmayacaðým Rabbimi

Yâdým ve dünüm ve içimdeki
Coþkunun dibe çökerken tortusu
Komplimanlar eþliðinde uçuþan ruhumun tutkusu
Elbet sevgiden ve Ýlahi Ateþten geçen yolumu
Daim kýlsýn yeter ki Rahman
Bir künyem ki bana eþlik eden
Kul hakký yemediðim kadar kulluðuma eþlik eden
Her yeni gün ve sarmalýnda bilinmezin
Sandýk dolusu sözcük dahi yetmez acýmý anlatmaya

Açmadýðým kadar kalbimi
Açtým iþte þimdi sonsuzluk denen mefhuma
Kök hücrem sevgi
Köküm tek teselli
Elbet tecelli edecektir bir mucize ve nicesi
Baþým dik yüreðimde saklý
Sonsuzluðun dinmez iken Ýlahi Çaðrýsý…


Sosyal Medyada Paylaşın: