YİNE GEL
Uðruna âlemlerin yaratýldýðý insan
Seni anlatamaz ki hiçbir dil, hiç bir lisan
Ne olursun ey Nebi yine bizimle olsan
Parçalanan ümmeti bir araya toplasan...
Garibiz þu dünyada, yabancýyýz biz bize
Daðýldýk parçalandýk, hasretiz özümüze
Gel bir güneþ gibi doð, karanlýk ömrümüze
Uyanalým gafletten gelelim kendimize....
Karanlýk ufkumuzda beklenen þafaksýn sen
Her gün yeniden doðdun,uyuyordum fakat ben.
Öyle bir ümmet olduk, sünnetini terk eden
Yine gel ne olursun þahlanalým yeniden...
Yansýn bu can ey Nebi, senin aþkýnla yansýn!
Öyle yak ki gönlümü hiç bir zerre kalmasýn.
Yok olan koca ümmet yeniden tohumlansýn
Senden gelen bir nurla, bir yaðmurla uyansýn...
Yine gel yeniden gel! toparla þu ümmeti,
O pak ashabýn gibi yaþayalým sünneti.
Ne cehennem korkusu,ne istersin cenneti
Demedin mi ey Nebi? "Ümmeti ahh ümmeti."
Nuriye Akyol (Hicranî)
Görsel alýntýdýr
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nûriye Hsbk Akyl Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.