Biliyorum kýrgýnsýn, kýzmanýn sebebi var
Ürkek bakýþlarýnda ayan olmuþ giz çocuk
Biliyorum imkânsýz kýrýk kalbini îmar
En aðýr sitemleri sýra sýra diz çocuk
Nasýl bakýþtý öyle deðdiði yeri delen
Bu nasýl haykýrýþtý; Hakk katýna yükselen
Ey harâbe Gazze’de boynu bükük kardelen!
Siteme ne yüklesen, ne desen caiz çocuk
Sen ki herkesten daha muhtaçken ihtimama
Yüreðinde onca yük, sayýsýz kanlý yama
Dünya nice zalimi, kahpeyi gördü ama
Bu asrýn mezalimi tarihte eþsiz çocuk
Bir umutla gelmiþken þu hayat mektebine
Kimdi gözyaþý koyan düþlerinin cebine?
Zor sorular ardýndan girip yerin dibine
Utanmasý gereken sen deðilsin; biz çocuk!
Yazýk ki doyamadan ananýn kucaðýna
Fosfor bombasý yaðdý babanýn ocaðýna
Yanaðýndan süzülen lavlarýn sýcaðýna
Mendil olurdum amma, her teselli az çocuk
Tebessüm umuduyla sýðýnýrken yanýna
Yakýþmadý aðlatmak bu asýrýn þanýna
Neþenin gömüldüðü çukurlarýn yanýna
Ýnsanýz diyenlere dipsiz kuyu kaz çocuk
Biz ki hergün es geçip mücadele kýsmýný
Kader koyduk her zulmün, haksýzlýðýn ismini;
Keskin bir býçak ile öksüzlüðün resmini
Canýmýzý yakarak kalbimize çiz çocuk
Vahþetlere þahitken nice yetimhaneler
Sýðýnak oldu bize arsýzca bahaneler
Talan, zulüm, cinayet...Ve Cennet? daha neler!
Ýnsan(!) bu! merhametsiz, hayli edepsiz! Çocuk.
Gafletle savrulurken bir uçtan öbür uca
Ýzzet, ikram bekledik açtýðýmýz avuca
Hakkýndýr kahrýmýza Hakk’tan ettiðin ricâ
Bunca bela, musibet azdýr bize, az! Çocuk!
Ne Myanmar’ý unut, ne Uygur’u telaþla
Þikâyet dilekçene Filistin ile baþla
Koy hedef tahtasýna vicdanýmýzý taþla
Akýl olmayan baþla yaþanmaz aziz, çocuk
Þâyet dinerse birgün içindeki fýrtýna
Yükle günahýmýzý bir tartýnýn sýrtýna
Kaldýysa onurumuz al ayaklar altýna
Yalvarsak da acýma! Ýnsaf etme; ez çocuk!
Hayasýzca bozarak ahkâmýný âyetin
Din ettik sebebini her türlü cinayetin
Baþým gözüm üstüne sitemin, þikâyetin
Dâr kurmaksa niyetin, hakkýndýr infaz çocuk
Hani, insafa gelip affettim desen de sen
Silinmesi zor leke zulme dair her desen
Rüzgar demek ne mümkün; kasýrgaydý sert esen
Yýkýlan onurumuz; kalkmaz bu enkaz çocuk
Ahsen-i takvim üzre bezese de yaratan
Bizdik her çað açtýkça öncekini aratan
Tarihin dimaðýna bir mýzrak gibi batan
Aynamýzda sýrýtan tükrülecek yüz çocuk
Sanma ki geçen her an ýzdýrabýmý gemler
Baðrýna düþen korsa kalemim acý demler
Aðýdýný yazmayý unutsa da kalemler
Hatýrlatmak farz bana; yemin sana! Söz çocuk!
.
Utanmasý gereken sen deðilsin; biz çocuk!
Mecit AKTÜRK