BİLİNMEZE BİLİNMEYEN YOLLARA MÜPTELAYIM

zaman koþuyor,
ben ardýnda kalýyorum,
artikelsiz bir yalýnlýðý,
koþturuyorum,

belkide sadece gözlerim,
ya da söylenmemiþ sözlerim,
içimin içinde hiç durmadan,
soluklanmadan koþuyor,

ben dur diyemiyorum,
yakalamak da mümkün deðil,
insan diyorum insan,
bu kadar, kýsaca karmaþayýz,

rengi, soluðu,
es geçerek,
durdurulamayan bir koþu,
bazen bir þey diyoruz,

ölüm gibi,
yaþam gibi,
var gibi yok gibi,
iþte bu karambolde,

bir ses ayyuka çýkýyor,
fýsýldýyor belkide bir fýsýltýya saklanýyor,
“ bilinmeze, bilinmeyen yollara müptelayým”
ben kanatsýz ardýç kuþu yeleði belkide eleði çoktan duvara astým, uçun kuþlar uçun mavi ellerimdir…
Sibel Karagöz
#sibelkaragözþiirleri
#sibel_karagoz
Sosyal Medyada Paylaşın:

Sibel Karagöz ( Sibelce Ş Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

İÇİME ÇEKMEK İSTERDİM BİR KIRMIZI BALON SOnsuz Yol UÇUN KUŞLAR UÇUN SARI PAPATYA O TREN KALKTI KARA GÜL HÜZÜN EYLÜL EYLÜL AKAR 3 Aralık Dünya Engelliler Günüymüş bize her gün... GÜN AYSIN