Kaç yüz yýldýr burada böylece bir katatonik gibi duruyorum. Zamanýn neresindeyim? Bugün hangi yýl? Çürüyorum...
Her gün cenabet suratlý adamlar ellerimi sýkýyor. Þuh kadýnlar gülümsüyorlar bana. Kalbime bakýyorlar. Aldýrmýyorum.
Artýk þarkýlarda romantizmi aramýyor hiçbir ses. Zaman, hýzla geçmesini dilediðim ucuz bir yoksunluk yaratýyor yaný baþýmda. Ruhumuzda yeri deðiþtirilmiþ bir cesedin ölüm morluklarý. Sýkýþýp kalýyor hayat, gazetelerin günlük burçlarýnda. Ertesi sabaha.
Geçen zamanýn yarattýðý momentumla dönüyor ve dönüyor her þey... Durmadan! Her þey. Yalnýzlýða...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ben Ahmet İNCE Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.