Ot Gibi

Sonu denize açýlan yollarda sürelim arabayý.
Basitleþtirilmiþ bir kimlikle,
yeþillikler içinde yaþayalým mesela
ot gibi.
Azmedersek ve kök salarsak eðer,
biz de zamanla
endemik sýnýfa dahil olabiliriz belki.

Sonra arabayý yakarýz.
Ama sen bana abayý yakmalýsýn önce.
Yak ki gecelerimiz aydýnlansýn.
Birleþik bir zihin karýþýklýðýna girmeyelim durduk yere.
Ve termodinamiðin yasalarýna aykýrý davranmayalým bence.

Önemli olan toprakla uzlaþýp,
ot gibi yaþamaya zemin hazýrlayacak
duygusal baðý kurmak.
Huzur içinde var olabilme gayretini sürdüren
yýlanlarýn ontolojisiyle bozarýz belki de kafayý birden.
Organik iplerden ördüðümüz bir hamaðýmýz olur.
Canýmý sýktýðýn gecelerde hamakta yatarým ben.

Ben bunlarý burada/buraya yazýyorum þimdi.
Çünkü kaðýttaki selüloz
sindirilemiyor insan vücudunda fizyolojik nedenlerden.
Çünkü her yýl Haziran geliyor
ve çocukluðumuzun yaz sevincini
biraz daha uzaklaþtýrýyor bizden.

Ah iþte hep bu kahrolasý mevsim geçiþleri!
Anatomik kodlarýmýzla da oynuyor,
ruhsal taraflarýmýzla da.
Hata yapmaya açýk hale geliyor insan
mevsim geçiþlerinde.
Ama biz tamamlýyoruz birbirimizi.
Benim sýçmakta üstüme yok,
çok iyi tüy dikiyorsun bak sen de!..
Sosyal Medyada Paylaşın: