MESCİD-İ AKSÂYA MEKTUP!

Ey Ýslâmýn ilk kýblesi,
Ey mir’âcýn þâhidi!

Ey gök kubbesi efkârýn renginde olan mâbed.!
Çoluk çocuk, kadýn erkek, yüzbinlerce þehidi
Mâverâya gönderirken kara baðlayan mâbed
Boðazýnda bin bir düðüm, sessiz aðlayan mâbed...

Kâhrolasý vicdânsýzlar ma’sûmlarý vururken ,
Bir bedenin uzuvlarý duyarsýzca uyurken,
Dünyânýn gözü önünde zulüm âbâd olurken 
O nurlu çaðlara dalýp içini çeken mâbed ...
Kudüs’e verip baðrýný gözyaþý döken mâbed...

Elim ermez, gözüm görmez, zulmün ömrü bitmiyor
Duâlar geri dönüyor,
Mevlâ’m kabul etmiyor
Filistin enkâza döndü, ocaklarý tütmüyor
Yetim kalan yavrulara ninni söyleyen mâbed...
Dönüp Beytullâha karþý secde eyleyen mâbed...

Elbet bir gün kâfirlerin sultasý son bulacak
Firavunun saltanatý kökünden yýkýlacak...
Sönecek zulmün ateþi, hesâblar sorulacak
Kederinin üzerine keder ekleyen mâbed...
Serçenin gagasýndaki suyu bekleyen mâbed...

Topraðýn koynunda büyür,
Ey Kudüs! bebelerin
Rahmet bekler gökyüzünden, kurumuþ derelerin...
Siyâh güller büyütüyor yýkýk, virânelerin...
Gül’i Muhammed âþk’ýyla hüzün koklayan mâbed..
Her gecenin sabahýnda ufku yoklayan mâbed...

Gaflet uykusuna dalmýþ, açýlmaz gözlerimiz;
Secdeyi beðenmez baþlar, bükülmez dizlerimiz!
Seni bize unutturdu, dünyalýk dertlerimiz
Kederini yüreðinde sarýp, saklayan mâbed...
Manevî yayýný germiþ, küfrü oklayan mâbed...

Biliyoruz zalimlerin yüreði taþtan katý,
Neden mü’mînler sürmüyor zulüme karþý atý ,
Korkuyorum, bir âhhh etse yýkýlýr doðu, batý
Ýnsanlýða her taþýndan þevkat çaðlayan mâbed..
Yarasýna hüsran döküp, umut baðlayan mâbed....

Zindânlara kapatýlmýþ mazlûm müslümânlarýn..
Vatanýnda garîp kalmýþ Filistinli canlarýn..
Can paresini topraða koymuþ tüm analarýn ..
Feryâdýna eþlik edip herdem inleyen mâbed..
Ayak sesi var mý diye? Arz’ý dinleyen mâbed...

Minik bedenler üstünde devleþir nûrlu baþlar
Filistin semâlarýnda kanatsýz uçar kuþlar..
Bir belde ki karýncalar, fil sürüsünü taþlar
Cesâretini âlem-i Ýslâm’dan alan mâbed...
Koskoca dünyâda garîp kimsesiz kalan mâbed...

Bâtýlý dümdüz etmeye yeter Ýslâmýn tozu..
Zulmü sessizce izliyor mü’mînler kuzu kuzu..
Ne kadar söylesem dinmez yüreðimdeki sýzý ..
Boyun büküp aðladýkça arz-ý sallayan mâbed..
Þikâyet dilekçesini arþ’a yollayan mâbed....

Muhammed’in kokusu var sende mir’acdan beri..
Filistinin kalbi sensin, Kudüs’ün kutsal yeri..
Sen Küffârýn karþýsýnda duran islâm neferi..
Minareleri tevhid’in sancaðý olan mâbed...
Umut çiçekleri bir bir dökülüp solan mâbed...

Selahaddin’ler baþlattý bir muþtu seferini
Duyuyor musun?
Geliyor, dinle bak seslerini,
Temizleyecek zâlimin bu topraktan kirini..
Arþ-ý âlâ da kurulup, Kudüs’e inen mâbed...
Efkar-ýn kara dumaný üstüne sinen mâbed...

Umudun uyanýk kalsýn, sakýn ola uyutma!
Ben ölsemde benim neslim gelecektir unutma...
Bu kaderinde yazýlý, sen ufkunu karartma;
Ýsrâil denen belânýn sonu sen olacaksýn...
Ezelden ebede kadar pür-i pâk kalacaksýn....

Rûhumda firkat acýn.
Sînemde hicrân âteþin;
Selâm sana Kudüs-ü Þerîf,

Selâm sana Mescîdü’l Aksâ...
Hz. Ömer’in adâleti,
Selâhaddin Eyyûbî’nin vicdâný,
Atabey Nûreddin Zengî’nin vaâ’di,
Fâtih’in emâný, Yavûz’un fermâný,
Osmanlý’nýn þefkati, Kanûnî’nin rüyâsý, Abdülhâmid’in da’vâsý,
Etrâfý mübârek kýlýnan gözümüzün nûru mâbed..
Taþlarýn dile geleceði o zamanda sana kavuþmak, arzû ve temennisiyle Vesselâm.!

Nûriye Akyol

Görsel alýntýdýr
Sosyal Medyada Paylaşın: