doðanýn enerjisini yudumlamak için
gözlerini sýkýca kapattý
adý kadýndý
soyadý gurbet
ona en iyi gelen þeyi yaptý
dinginliði dinledi
dinledi bir süre
ama yine baþaramadý
evrimler geçirdi hýçkýrýklarý
martý çýðlýklarýna karýþarak
bir kaç ördek sürü halinde senfoni dinletltiler
aðaçlarýnýn birinden bir tek ceviz düþtü kafasýna
belki de karganýn aðzýndan düþmüþtü
birdenbire irkildi
dualý avuçlarýný yüzüne sürüp
hüznü avundurdu biraz
avuçiçleri hala sarýlýyordu yüzündeki acýlara avuç avuç
ekim ayý serinletmiþti yer küreyi
üzerindeki mavi hýrkaya iyice sarýldý
aðlamak yok dedi kendi kendine
hikâyen daha bitmedi
sevince boðmak istiyotdu bütün hücrelerini
aþk ile atan kalbini susturamadý
çimen kokan gözlerini suçladý akan yaþlar için
aslýnda onlar masumdu
kalktý tahta banktan
bir bekleyeni vardý onu hayata baðlayan
adýmlarý hýzlandý güneþsiz gök yüzü boyunca
oðluþu dört gözle yolunu gözlüyordu
þimdi çayý da hazýr olurdu
nar olan acýya þifa niyetine
kucaklardý yavrusunu
huzur kütüðüne flaþ haber diye düþerdi bu an
kimseler duymadan
oðluþunun kocaman kestane gözlerine bakarak
gülüþe gülüþe kaybolurdu mutluluðun adresinde
adý kadýn
soyadý gurbet
gurbet gurbet çoðalarak hasret okyanusunda
kaybolup giderdi bir gün
nagihan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.