kadýn dedi ki
hüznüm mezar taþýna hece hece yazýlsýn
mahþeri hakta göz yaþlarýmýn hesabý
tek tek sorulsun
...
taþýyamadý göz kapaklarýný
tahammülü kalmamýþtý bu kadar ýzdýraba
kendinden çok uzaða gitti kadýn
uzaklaþtýkça kendinden
her þeyi unuturum zannetti
uykusuz gecelere mahpusluk yaptý
yedi yirmi dört saat
bomboþ duvarlarý seyretti
beyaz sayfalar uçuþurken anýlarýn al çemberinden
çemberinde gül oyayý söylüyordu annesi ýscacýk sesiyle
minnacýk tebessüm iliþti güneþten yoksun gamzelerine
çok küçüktü o zamanlar
ne güzel gülüyordu kocaman maviden yeþile çalan göz bebekleriyle
perþembe pazarýndan aldýklarý bez bebeði de elindeydi
kara tren gelmez mi ola türküsünü mýrýldanýrken annesi
ona güpgüzel entariler de dikmiþti
hem çiçekli, hem uður böcüþlü
yakýnda gurbetin en ýraðýndan babasý da gelirdi
yine çok severdi upuzun buðday baþaðý saçlarýný
yanaklarýndan ýslak ýslak öpüp kýzdýrýrdý küçük kýzýný
kim bilir
sadece o bulup çýkarabilirdi
labirentin içinde sýkýþtýðý hüzün duvarýndan
güldürürdü yüzünü
güldürürdü gözünü
güldürürdü saçlarýný
güldürürdü kalbini
tutardý elinden onu da götürürdü kendi diyarýna
rengârenk sonsuzluk kelebekleri
pusteblumeler uçuþurken
sonsuzluðun huzur dolu kollarýnda güldürürdü ruhunu
nagihan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.