BEBEK
O masum dudaklarý ballara nispet gibi,
Gülüþüyle dünyaya neþe katýyor bebek.
Gözünden ýslak ýslak damlarken mürekkebi,
Sanki umutlarýný suya atýyor bebek.
Yastýðýnda saklýdýr, bütün beyaz düþleri.
Sarhoþu kýskandýrýr, bir anda düþüþleri.
Seslendiðin zamanlar geriye dönüþleri;
Güzelse de kahrýyla, göze batýyor bebek.
Arkasýnda dolanýr bir gölge gibi yemek.
Unutulur mu bilmem, harcanan onca emek?
Kifayetsiz kalýyor bazen de nazlý demek.
Yataðý beðenmeyip yere yatýyor bebek.
Düþünmez geleceði; zamana yok saygýsý.
Âný kurtarabilmek hayatta tek kaygýsý.
Nankör olmasa bile nerde vicdan duygusu?
Huysuzca annesine boþa çatýyor bebek.
Bir kere inadýndan dönmüyor ki geriye.
Bazen taþ çýkarýyor en zararlý deliye.
Ortalýðý yýkýyor ilgilensinler diye!
Aklýnca tereciye tere satýyor bebek.
Ýbrahim Halil MANTIOÐLU
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.