Ezilirken mazlumlar, ortasýnda çarklarýn Nerdesin ey insanlýk, ölürken çocuklarýn? Hesabý çetin olur, bu rahat tavýrlarýn Çýrpýnýrken kuzular sofrasýnda kurtlarýn...
Yürekler kelepçeli, kulak olsa da saðýr Suskun durma yüreðim ne olur baðýr, çaðýr Ýnsaniyet ölürken görmüyorsa insanlýk Dünya sevgiden yoksun kalacaktýr tamtakýr.
Ýnsanlýðýn kalbine bir kelepçe takmýþlar Kuzularý kurtlarýn önüne býrakmýþlar Sökerken merhâmetin köklerini gönülden Mazlûma gölge salan dallarýný yakmýþlar....
Nuriye Akyol
Görsel alýntýdýr
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nûriye Hsbk Akyl Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.