Beni bilen bilir,bilmeyene sor. Her doðruda yalan,sözüm var benim. Her þerri yiyorsa ,alda hayra yor. Kýzarýp bozarmaz,yüzüm var benim.
Aðzýmda geveli, çýkarmam bakla. Atarým erinmem ,onlarca takla. Tüm kirleri alda,elinde pakla. Dolambaçlý yolda, düzüm var benim
Benden alýr iblis, ilim dersini. Satarým düz diye, papuç tersini. Nemrut alamadý, benden hersini. Her tür sýkýntýda, çözüm var benim.
Ben yarattým verem denen illeti. Vermeyerek hasta ettim milleti. Gösterdim aleme,zul-ü zilleti. Mayada bozukluk,özüm var benim
Benden oldu iþte, bütün haraplar. Eksimiþ sirkeydi, oldu þaraplar. Birbirini yedi, hindu araplar. Her bahara ayrý. güzüm var benim.
Seveni kul ettim,para puluna Mecnun muhtaç oldu, þirin çuluna. Acýmam nedense, evli- duluna. Her yürekte kordan,közüm var benim.
Alim idi bozdum, fenni ilmini. Üç- beþ asýr geçti, belki tahmini. Seyre daldi alem, kahýr filmini Nazar_ý külli de,gözüm var benim.
Sormadilar diye, söylemem kelam Benden hasýl oldu, bin türlü belam On asýr önceden, okundu sela’m Þehirde köylerde, tozum var benim.
Her yerde yer içerr, yan gel yatarim. Ucuzundan alýp,paha satarým. Kah düzdeyim bazen,çýkar batarým. Her mecliste ayrý,kozum var benim.
Alem beni bilmez,tanýmaz oysa. Ýki dirhem etmem,kefeye konsa Zerre ateþ vermem,alem hep donsa. Cihana yetecek, buzum var benim
Benimle düzülür,yolda kervanlar. Eski halde kalmýþ,yeni devranlar Her sene çýkýyor, bana fermanlar. Heybemde kokuþmuþ, tuzum var benim.
Elleri hor görür, görmezki kiri. Sanar erenlerden, devþirme piri. Sürü olmuþ güde, kangalýn biri. Mundardir üç kuruþ, kuzum var benim
Hatice Kýlýnç üstadenin çok deðerli ve etkili naziresi yorumlardan sayfaya taþýma gereði hissettim üstadenin kalemine duygusuna saðlýk
Kimsin sen ey þiirde gizlenen Harf harf hece hece gezinen Dizelerden kýtalara süzülen O (cc) varken kaçacak neren var senin HATÝCE KILINÇ Sosyal Medyada Paylaşın:
Kavi66 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.