ŞAİR GÖNÜLLER

Aslý pir’dir Yunus’dur,Hacý Bektaþ Velidir.
Mürekkebi sevgidir,ruhu kaynak selidir.
Kör karanlýk gecede,duygularýn dilidir.
Lambada alev titrer, çözer þair gönüller.

Dilde iki cümleyle,dað tepeyi düz eder.
Yakar gönüllerinde,volkan eder köz eder.
Gönül dergahýnda da,iki kelam söz eder.
Anlamazsan dudaðý,büzer þair gönüller.

Bilir sözde kudreti, hak tecelli rahmeti.
Çeker onca külfeti,yaþar ,acý,zahmeti.
Ustalarýna vardýr,sevgi,saygý,hürmeti.
Aþkýn deryasýnda da, yüzer þair gönüller.

Esirgemez sözünü,aða,paþaya,beye.
Dokuz köyden koðulur,gider onuncu köye
Ar namus þiþesini,kýrar acýmaz mey’e
Tenkit beðenmeyeni,üzer þair gönüller.

Dolaþýr tüm felekte,gezer onca alemi.
Güneþ gibi parýldar,bitirirler elemi
Kýlýçtanda keskindir,özü,sözü,kalemi.
Yazar bozar yeniden,çizer þair gönüller.

Her yerde konar göçer,yoktur duru, duraðý.
O yüzden erken düþer, saçlarýna kýraðý.
Ustalar hep ustadýr,o hep edep çýraðý
Petekteki bal gibi,sýzar þair gönüller .

Topluma her devirde,olmuþ sönmeyen ýþýk.
Halk onlara bir aþýk,onlar halka bin aþýk.
Çözer ne sorun varsa,kördügümü dolaþýk.
Öngörüsü etkindir,sezer þair gönüller.

Sevgi saygý hürmeti,ibrettir tüm aleme.
Gönlünde neyi varsa,yansýr kavi, kaleme.
Bilgi daðarcýðýnda onbinlerce kelime.
Tespih boncuðu gibi ,dizer þair gönüller.

Her dil her ýrk ile de ,maksut olur cem’lere.
Ulviliktentir oysa,gark olurlar dem’lere.
Uðramasýn þerlere,belalara,kem’lere
Aman deðmesin sakýn,nazar þair gönüller.

Meyletmez yalan dolan,fani olan dünyaya.
Karýþmaz fitne fesat, hayasýzlýk,riyaya
Kapýlýp sürüklenir ,denizlere deryaya.
Hece okyanusunda kezer,þair gönüller

Alem gýptayla bakar ,divaneliði horlar.
Gönlünde yara vardýr,yýkamaz onu zorlar
Ferhat,Kerem Mecnuna,eþtir gönlünde korlar
Avaredir çöllerde,tozar þair gönüller.

Yürek yangýný vardýr,volkan olur ,lav olur.
Yanar söner bazende,kývýlcýma kav olur.
Dilde mahzun Dál iken, kamil olur ,váv olur.
Elif gibidir oysa,uzar þair gönüller.

Hayat rengine bakar,bir kýzýldýr,bir haki.
Kim kalmýþ derviþlerden,ozanlardan kim baki.
Abý hayat suyundan ,sunar ,sundukca saki.
Gecenin koynunda da,sýzar þair gönüller.

Alýr kaðýt kalemi,baþlar þiir heceye.
Bir selam çakýverir,yýldýzlara,gecece.
Gözyaþlarý karýþýr,geçmiþine,niceye
Geçen ömre zamana,kýzar þair gönüller.

Ýki satýr yazanlar,baktým ki þair olmuþ.
Safi,Karacaoðlan,Nazým’ýn yüzü solmuþ.
Her yer þiir okuyan,edepsizlerle dolmuþ
Yazdýklarý okunmaz,bizar þair gönüller.

Her cümlesi sineden,gelir dile satýra.
Her þiiri destandýr,her kelam bir hâtýra.
Bakmaz eþ dost akraba,yakýnlýða,hatýra.
Boþ insana bir mezar,kazar þair gönüller.

Saygý sevgi besler hep,kutsal vatan,topraða.
O yüzdendir kýyamaz,dala, birtek yapraða.
Emanet der hilale ,ay yýldýzlý bayraða.
Kem gözle bakan kimse, ezer þair gönüller.

Aþk okuyup aþk yazar,birdir aþkýn lügatý.
Aþkla kazanýr aþkla ,verir cümle zekatý.
Kalmasada bir zerre,derman ile takatý
Aþktýr ona can suyu,sezar þair gönüller.

Kalem kadar keskin mi,savaþan tüm kýlýçlar.
Bir yerde viran yurtlar,bir diðer yanda açlar.
Nedir ki çocuklarýn,varmý günahý, suçlar
Savaþlarý bitirir,Hazar þair gönüller

Bakarsýnýz ülkeme,cennet misali yuva.
Bu kutsal topraklar,emanettir bu dava.
Nerde bu altýn güneþ,nerde mis gibi hava.
Destan üstüne destan,yazar þair gönüller.

Her yazdýðý kelime,geçmiþinden kesittir.
Kesitlerin tamamý,en önemli tespittir.
Duygu ve düþüncesi,taþ gibidir sabittir.
Günü gelir fanidir,tozar þair gönüller.

Bu aþk kitabýnda da ,tek kahramaným sendin.
Önsözüne baþlarken ,terkedipte gidendin.
Ben masumdum aslýnda, sen aklýmý çelendin.
Artýk kimler kapýnda,nazar þair gönüller

Kapýndan her geçiþte,anýmsatsýn eskici.
Sendin bu kutsal aþka,deðerini biçici.
Kaç aþýk sen uðrunda,oldu böyle hececi.
Sanma artýk bir satýr,yazar þair gönüller.

Ben oldumda kapýnda,dýþ kapýnýn eþiði.
Kim sallayacak bilmem,deli gönlün beþiði
Kim sever bu yüreði,kalbur delik deþiði.
Bundan sonra oyunu,bozar þair gönüller.

Sitem etme kadere,suçlusun olanlardan.
Mesulsün ellerimle,diktiðim, solanlardan.
Býktým artýk tafrandan,nazýndan yalanlardan.
Çýktýn gönül köþkümden,kýzar þair gönüller.

Uðrunda tüm dostlarý,atmýþtým bir kenara.
Can suyum mu oldun ki ,gönlümdeki çýnara.
Sayende benzedim de,su vermeyen pýnara.
Serap olan vahada,yüzer þair gönüller.

Gýpta ile bakardý,bu sevdaya ahali.
Kimi berduþ diyordu ,kimi zavallý deli.
Gönlümden eksilmedi,kýzýl saçýnýn yeli.
Sol yanýna resmini,çizer þair gönüller.

Sensizlik dehlizinde,kayboldum yitiyorum.
Her sabah var oluyor,her akþam bitiyorum.
Bir bilinmeze doðru,gittikçe,gidiyorum.
Bir gün kara düzeni,bozar þair gönüller.

Sensizlik sabahýnda taþ kesildi dudak dil.
Ne haldeyim bir ara bir kerecik sorda bil.
Hoþtur senin kahrýndan ,gelse bile azrail.
Viran baðlara mezar,kazar þair gönüller.

Leyla duysa kahrýndan saçýn baþýný yolar.
Þirin duysa haline nice aðýtlar çalar.
Aslý iki gözünde,kanlý yaþlarý dolar.
Cümle aþýklar ile ,kýzar þair gönüller.

Kahrima dayansaydi,daðlar volkan olmazdý.
Seninle ayrýlmama ,böyle imkan olmazdý.
Keder çile kahýrlar bende mekan olmazdý.
Yare bakýp dudaðý büzer þair gönüller.

Bilseydin þair yaným ,ne sözlere gebeydi.
Senin gönlün kimlere,ipotekti, hibeydi.
Hani gönlün ruhuma, kýble idi, kabeydi.
Bu düðümü elbette,çözer þair gönüller.

Elif V Mim üstadenin naziresi deðerli katkýlarýndan ve gönül pýnarýndan akan þýrýltýlar ve ilhami daim olsun inþallah þairenin

Sözü tartýp da söyler, yüreðinden dökülen,
Yüreði de hassasdýr, kem söz ile incinen,
Kýrýlýr billur köþkdür, bir ayarsýz laf ilen,
Küserse kalemini, kýrar þair gönüller...Elif V Mim
Sosyal Medyada Paylaşın: