Sen gidince

Sen gidince
gözümden düþmedi, devrildi dünya...
Sana hasrettiðim son þiir gibi
avcumun içinde sýkýlýp kaldý,
ezilmiþ bir kaðýt parçasý oldu...
Yazamadým hiç içimin derdini,
kaç küskün arzu boynuma attý kemendini,
gerildi durdu gönlüm,
Sen gidince...

Öyle suskun, öyle sessizim þimdi,
ne güzel bir haberden açýlmaz keyfim,
ne de bu labirentten yol bulmaz beynim
bu kadar yakýnlar ve dostlar içinde
sanki terkedilmiþ, kimsesizim þimdi...
Sen gidince...

Neler-neler deðiþti bu kaç yýlda...
O kadar haykýrdým kaç dilde, kaç duyguda...
Yine de lâl kaldým...
Kalbine yol bulacak o dili öðrenemedim...
Senin bir selamýn bile gelmedi...

Bastýrýlmýþ duygulara kazýlmýþ bir mezardým
sen konuþturuncayadek...
Gelen vurar, giden vurardý,
bense susardým...
Ancak umudum asla tükenmezdi...
Sen varken ben yalnýzca þiir yazardým,
þimdiyse yeniden en baþa dönüp
önceki o karamsar þair olmuþum...
Sen gidince...
Sosyal Medyada Paylaşın: