Mecnunu andýran huysuz aklýmýn,
Fýsýltýsý sana, göðe bakarak,
Ýçi kabuk tuttu, düþü zanlýmýn,
Ýflasýný verdi, aþktan korkarak.
Aký bir ummanýn dalgasý vurdu,
Kabardý sularý selama durdu,
Kaybolan gölgeler hep seni sordu,
Yerini diyene boyun bükerek.
Zifir karanlýða daldým dalalý,
Gece kuþaðýmýn adý belalý,
Estirdiðin rüzgâr yüze çalalý,
Ateþim yükselir yola çýkarak.
Bende ben sandýðým gönlüm ücrada
Düþüncen fikirin hangi mecrada,
Yüreðim hacizlik, sende icrada,
Sana düþtüm sana, borcu takarak.
Hangi liman hangi deniz peþinde,
Gerdanýna konmuþ, inci döþünde,
Hazan çýkýp yaðmur yaðan düþünde.
Dolaþýr Birisi, sabýr çekerek.
zekeriya duman
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.