Bu kaçýncý gece, kaçýncý çaðrým
Bak yalancý çýktý sözün Ýstanbul
Ve geçtikçe zaman, demlenir aðrým.
Suya mý gömüldü, gizin Ýstanbul.
Gel bir daha sarýl yorgun baþýma,
Dalganý coþur ki, vursun döþüme,
Býrak tortusunu girsin düþüme,
Eritsin içimi, sýzýn Ýstanbul.
Her dem özlemini büyüttü içim,
Yeþerir mi dalým, umuda açým,
Bir bak dökülüyor yüklendi göçüm,
Öpsün dudaklarýmý, tozun Ýstanul.
Çaktýr þimþeðini düþür kýyýma,
Usuma tünesin yetsin boyuma,
Çöl serabý gibi gönül kuyuma
Düþsün hayalime yüzün Ýstanbul.
Hasret yüklediðim bir kýrýk yýldýz,
Gülüþüm aðlýyor, kirpiðim sessiz,
Ses etmez Birisi bekler nefessiz.
Çevrilip görmez mi gözün Ýstanul.
zekeriya duman
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.