Güneşin Çizdikleri…

Güneþin Çizdikleri…



Ne ben dururum, ne sen

Birazdan bükülür akþam güneþi
Kýyýnýn koynuna siner
Kýzýl saçlý gelin misali
Mýþýl, mýþýl
Sessiz sedasýz, anlamýný yüklenir
Yýldýz seðirir düþleri

Hadi!
Bu gece, gözlerindeki ýþýkta uyut beni

Ya da býrak!

Ayýn þavký daðýlsýn birikintilerime
-Çoðalsýn sureti-
Çukurlanan rahle, yansýyan cennet
-Kabil yüz izi-
Sevda sunaðýnda kalan gözlerimden
-Oku þimdi-

Bir ada
Bir adam
Sessiz
Ýkiz
Ýzinsiz müebbet
Zaman içinde uyuduk
Durgun denizde kimliksiz

-En caninin bile deðimlidir masumluðu, uyku vakti-

Kâh bir gemi sireni
Kâh yolunu þaþýrmýþ bir martý
Doruklarýnda dargýn rüzgârlara kanan
Kuzeyden cayan, gümüþ yaðmurcunlar olurdu
Peyzajýna örseli bir alýn gibi seyrederdik geçenleri

Sen müþfik þair!

Rotasý kýrýk dümeninle
Sefer dönüþü
Bir martý çýðlýðýnda buldun bizi

Öyle bir sessizlik ki nefes ve ömür dediðin
Denizin çevirisiyle ada iþgali
Ertelenen suskuya uçan sükûnet
Elinde sihirli deðnek
Güneþin çizgilerini çiziyordun suya eros vakti
Iþýl, ýþýl
Sevgiyi deðil sevmeyi öðretebilecek kadar hünerli

Buralardan götürür müsün?

-Mührü kandan
kangren olmuþ kramp içinde can
pas tutan zincirlerde kýrýlýr hicran-
Taþýyacak kadar güçlüsündür belki

Karanlýðý gövdemizde
Bir avuç yakamozla yoklayýp
Gamlý deniz kabuðunun sesiyle
Çaðýrma

Çaðýrma bizi...
Sosyal Medyada Paylaşın: