Otoban
Otobanýn hangi þeridinde özler ki insan sevdiðini bir sigaranýn dudaklarýmda ki sana olan zikrediþlerimi
Uzun yolculuklar bunlar tek kiþilik sessiz bir gecenin sabahýnda
Hiçbir beklentisi olmayan yaðmurlar yaðýyordu aklýmýn en kurak kuyusuna ve mavinin denizle buluþtuðu
Çocuk kahkalarýnýn geçtiði o yolda
Mahçup bir bakýþýn teslimiyeti gibiydi yeþil bir yapraðýn üzerinde kýzaran o elma
Hayat suçlar hayat aklar elbet bir gün ikimizi
Artýk satýrlar çið yýldýz yaðmurlarý kadar acýmasýz
Ne içi gelin nede dýþý damat bir portakal çiçeði
Ýstanbul mu istiyordun üst üste yýðýlmýþ trajedi
Fark etmediðin kalpte þimdi kiralýk þiirler oturuyor
Ellerin kapýsýný çalacak kadar geç kaldý artýk
Ve þunu bilmeni isterim
Senin artýk bu þehirde bir þiirin kalmadý
Yani terk edenle birlikte genel bir suskunluk meselesi
Yollarýn kemikleri kýrýk
Yollarýn verecekleri yeni sözlere inanacak olan yok
Yollarý ancak kendilerini kesen yollar anlar
Ömür boyu yolcu denmez ya bir insana
Onunda bir adresi vardýr bir gün þüphesiz hatýrlanacak
Onunda belki çok dinlediði þarkýsý olacak
Önemsenebilecek bir gururu bir bahanesi
Onunda aðlayacak birkaç özel dakikasý vardýr
Söylesene
Otobanýn hangi þeridinde zikreder ki insan sevdiðini
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.