Mektup

Þehirlerarasý yolculuklar da o kadar çok arýyorum ki seni
Terminalleri boþalan otobüslerin camlarýnda arardým seni
Unutulmuþ bir valiz görsem sanki bir yerlerde saklanan çocuk gibi koþturup geleceksin bana
Bak yoksun iþte ellerin ,gözlerin gövdem sen gittikçe acýtýyor dizlerimde ki yarayý
Bir þehir býraktýn bana içinde neþeli insanlarýn çoktan evlerinin ýþýklarýný yaktýðý
Bense son duraklarda son otobüsün yolcularý gibi özlüyorum seni
Özlüyorum
Küt saçlarýnla bakýþýrken gözlerinden uzak
Özlüyorum
Bir dilim ekmeðe limon sýkarken yüzünde ki ekþimeyi
Özlüyorum
Bir dal sigarayý nefessiz çektiðimizi
Özlüyorum
VÝCDANINI
Þimdi demli bir bardaðýn karanlýðýnda sana yazdýðým mektuplar kadar yalnýzým
Aslýnda sen gittin ve her kez ölmeye baþladý sözlerimde kalbimde
Þimdi kürek,kürek isimlerini serpiyorum mezar taþlarýna
Özlüyorum
Son otobüsün arka koltuklarý bizi almadan ilerlerken
Lozan kapýsýnda esen bir Ahmet kaya þarkýsýný
Ferhat þensoy tiyatrosunda kahkalarýn kulaklarýmý çýnlatýrken
Þifanýn ýþýltýlý karanlýðýnda seni beklerken
Pilavýn üstüne ketçabý sýkarken
Yazdýðým mektuplarý
Mektuplarý alan postacýyý özlüyorum
Þimdi bana sen adýmý söyle
Rengarenk zarflarýn içerisinde kaybolan ben
Çocukluðum ,gençliðim postaneye koþturan tozlu ayaklarýmla
Bekleyen bir çocuk var hala senin içinde.

Sosyal Medyada Paylaşın: