"Bilir misin" dedi Kara, "gerçek aþk, gerçek sevgi, Canlandýrýr taþtan bir kalbi. Kurumuþ nehri coþturan bir yaðmur gibidir sevgi, Umut ýþýðý yakar ,týpký çölde açan çiçekler gibi. Saf ve temiz bir aþk canlandýrýr taþtan bir kalbi. Anlatayým da dinle bu hikayeyi."
Kýbrýs’ta yaþardý Pygmalion, usta bir heykeltýraþtý, Uygun bir eþ bulamamýþtý kendisine, yakýþýklý bir adamdý.
Mermerden yontardý eserlerini büyük bir özenle Ama yalnýzlýk, her gün büyürdü içinde.
Aþka açtý kalbi, içinde bir boþluk vardý, Bir kadýnýn sýcaklýðýna ,sevgisine muhtaçtý,
Kendisine saygýsýzlýk yaptýklarý için , Venüs lanetlemiþti o adadaki kadýnlarý, Pygmalion, beðenmiyordu ,karar verdi, kusursuz bir kadýn heykeli yapacaktý.
Bir gün yontmaya baþladý fildiþini, sergiledi hünerlerini, Önce baþladý yüzüyle baþladý, sonra yaptý gözlerini.
Özenerek yapýyordu bedenini, kusursuzdu oranlarý, Böyle gerçekçi bir heykel daha önce yapýlmamýþtý.
Yaþayan hiç bir kadýn bu heykelin güzelliðine yaklaþamazdý, Bilmeyen birisi onu gerçek bir kadýndan ayýramazdý.
Gönlünden geçen mükemmele dönüþmüþ bir taþ parçasý, Galatea koydu adýný, "Uyuyan aþk" tý anlamý.
Aþýk olmuþ eserine, her anýný onunla geçirmeye baþlamýþ, Elbiseler giydirmiþ, kolyeler, yüzükler takmýþ ,hediyeler almýþ.
Pygmalion’un aþký büyüdü zamanla, o artýk vazgeçilmezdi. Galatea’ya olan sevgisi, her þeyden daha özel bir hazineydi.
Bir gün, Aphrodite’nin þehrine gitmeye karar verdi Tanrýçanýn tapýnaðýnda, diz çöküp dua etti.
Göz yaþlarý içinde, dileklerini açýkça ifade etti, Heykeli canlandýrmasý için, tanrýçadan yardým diledi.
Tanrýça Aphrodite, Pygmalion’un samimiyetini hissetti, Gerçek ve saf sevgiyi görüp ,yakarýþý kabul etti.
Eve döndü usta heykeltraþ, öptü heykelini, sarýldý ona, Ve mucize gerçekleþti o an, can buldu Galatea.
Soðuk taþ parçasý ýsýnmaya baþladý, atýyordu kalbi, Açtý gözlerini ve Pygmalion’un yanýndaydý, artýk gerçekti.
Heykeltýraþýn dualarý kabul olmuþ, aþký canlanmýþtý, Bu mucizevi an, adada yaþayan herkesi þaþýrtmýþtý.
Tanrýçalarý bile kýskandýrdý ,aþkýn ve inancýn gücünü, Dilden dile anlatýldý ve günümüze geldi bu öykü.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yazan Adam Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.