Dümdüzüm

DÜMDÜZÜM


Ne mürekkepleri döktümde yoluna
Okuyamadýn kendini benim satýrlarýmda
Endamýna fedaydý, zerafetine ölürdü gönlüm
Onlar nasip olmadýda yokluðunla gömüldüm
Kabrimi gözlerine kazdýrmak isterken
Baktýðýn en uzak yerleri ettin cesedime mesken
Hiç unutamadým, hiç olmadý, hiç kalmadým
Ne kadar sussamda kalemime hakim olamadým
Yýldýzlar yolladým çam sakýzý çoban armaðaný
Kabul ettin onlarý ve yoktu sana ulaþmayaný
Daðlara üfleyip hasretini, düz etmiþtim uðruna
Þimdi düz olan benim, dümdüzüm yokluðunda
Hissiz olamazsýn sen, bu hale seviniyor olamazsýn
Boynu bükükken ben, baþýn dik duramazsýn
Hergün unutmak için dua ediyor ama atamýyorum
Ammada uzadý yokluðun, yoksunya yapamýyorum
Benim kalbim yalnýz sana yanmýþ
Artýk kelimeleri sevgiyle güdemiyorum...


13 eylül 2006
Çoban m.y.b

Sosyal Medyada Paylaşın:

zilerbiler Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

Yürek Atı Hangi Talebe? Mis gibi Ben öyle sevdimki (hata ettim) Gül dalının kırbacı Işıksız ölmek Hayat Neferi sevdim Anne Yürekkale Akıl terlemez