TESELLÎ

Herþeye alýþýyor insan hayatta, Unutmuyor, ammâ alýþýyor...

Annesiz çocuklarýn hasreti hiç dinmiyor,
Seksen yaþýna da gelse, bu acýyý yüreðinde taþýyor...

Þu anneler günü var ya her sene,
Annesi olmayanýn, anne olamayanýn,
Yarasýný kaþýyor...

Ahh anne!
Senden baþkasý hissetmiyor kalbimdeki elemi,
Senden baþkasý farketmiyor,
Gözlerimdeki nemi...
Diyorlar ki; "Çocuklar annesizde yaþýyor."

Bilmiyorlar ki anne!
Annesinin sýcak kucaðýnda büyümüþ,
Þevkâtli kollarýnýn desteðiyle yürümüþ,
Sevgi dolu sesiyle söylediði,
Ninnilerle büyümüþ evlâtlar,
Nereden bilsin ki, karanlýk gecelerde
Yanlýzlýðýn yorganýný baþýna çekmiþ
Kaç çocuk aðlaþýyor....

Ahh annem!
Kalbimi en çok kýran ve kanatan þeyi bir bilsen;
Kimsesizliðin, soðuk taþýna busunmuþ annesiz çocuklarýn,
Yanýndan geçenler eli cebinde,
Baþýný diðer tarafa çevirerek,
Yüzünde sevgisiz bir acýma hissi
Parmaklarýnýn ucuyla uzatýrken iyilik sandýðý kýrýntýlarý,
Sanki eline kir bulaþýyor....

Annesiz çocuklar, küçüçük yüreklerinde,
Daðlar kadar hasret
Dünya kadar keder
Aldýðý her nefes sayýsýnca özlem
Annesine kavuþmanýn hayali ve heyacanýyla
Sonsuzluða koþuyor...

Biliyorum ki, bu hikâyenin sonunda,
Herkes hak ettiðine kavuþuyor...

Seni benden alan ölüm, beni sana getirecek
Bu tesellinin huzuru, iliklerime kadar ulaþýyor.....

Nuriye Akyol/22/4/2023

Görsel alýntýdýr
Sosyal Medyada Paylaşın: