Parmak ucumdaki yalnızlığım

Bir gün girdim bir gönül evine
Aydýnlýk bir oda, mutluluk içinde
Göz göze geldim insanlarla
ben ve parmak ucumdaki yalnýzlýðým

Tanýnmadým, tanýmadýlar beni
Tanýmadým onlarý ben de
Girdiðim evin sahibi yoktu orada
Ýçerisi hep yabancý hep karmaþýktý

Geri döndüm

Gerisin geriye yürüdük geldiðimiz yollarý,
ben ve parmak ucumdaki yalnýzlýðým
Çölleri aþarken karþýlaþtýðým,
Mecnun aðlýyordu, Leyla’ya

Biz de aðladýk
ben ve
parmak ucumdaki
yalnýzlýðým

Sosyal Medyada Paylaşın: