ayrılığın izleri

sevdasýna yýldýzlar serptiðim savaþ meydanýydý
orada aþk yaþanýrdý
bozkýrlarýn aðýt yakýldýðý türkülerle
aðaç yosunu yeþil bir öykü yanardý dað baþlarýnda
her acýda seni yazardým zehir/zýkkým
memleketin toprak kokan ýslak sýcak nefesinde
sonra, daðlar titrerdi çýplaklýðýnda sevginin
arkadaþlarým gelirlerdi, toplayarak köz ateþleri
gelip, tepemden çekerek gökyüzünü
ayrýlýðýn izlerinde kaç hasret nöbeti tutarak
ah çekerlerdi de gölgemden bile geçmezlerdi.

sonra Ýstanbul geldi aklýma
ve denizkýzlarý
göðü tutan güðümleri ve çýngýraklarýyla
devrime su taþýdýlar kar beyazý ellerinden
iþte orada!
karanlýktan beyaz köpüklü bir destan doðurdular
þiirin elmas matkaplarýyla acýlarýný yarýnlara iþleyerek
yýllar isyanla damgalandý göz göz
Ýstanbul’un alaca þafaklarýný günümüzde yaladýk
þimdi o sessiz kýyýlarda dalgalar
her sabah seni okur sevgilim
ve martýlar hep seni çaðýrýr
marþlara sýðmayan kýzýl çýðlýklarla seni
hep seni...

Sosyal Medyada Paylaşın: