ULAĞIMDIR ELBET ŞİİR...

Bir kývýlcým dahi baþlatabilir içimdeki yangýný
Tutuþan hecelerime tutunurum imsak vakti
Ve ruhumu deþerim
Ýlmeklerde büyür hicretim
Ýnzivada geçen ömrün dikenleri batar þiirlerimin her birine.

Tutanaklara geçmeli hayat
Mademki s/onsuzluða mahal verecektir bunca beyit
Ruhumsa rükûda
Arz ettiðim kadar yalnýzlýðýmý
Dünümü dünde unuttuðumdan mýdýr ne
Günü yeni bir baþlangýç bellerim:
Arpacý kumrusu gibi yalnýzlýðým
Sadýk kaldýðýmdýr içinde yaþadýðým saksým…

Asla da ölü topraðý addedilmesin
Sesimin yankýsýnda can bulur þiirlerim
Bazen bir gizi gibi peþinden sürüklendiðim
Ýzinde sevginin tohumlar ekerim anbean
Külfet olsa ne ki sevginin ibresinde saklý
Cenneti bir kere bahþetmiþken bana Rabbim

Tecelli etti edecek umut
Kör noktasýnda ömrün biat bildiðim
Beratý gecenin
Nüfuz eder þiirin tenine
Demlediðim nice öykü
Varsýn olsun aþk uðruna heba edeyim ömrü

Þaþalý bir var oluþtur benimki
Oysaki haiz olduðum o tek zerrede
Saklý tuttuðum kadar bunca duyguyu
Ulaðýmdýr elbet þiir
Sözcüklerin ulemasý bilinmezin gark
Ettiði tebessümlerin de sarmalýnda
Bir notadan doðar kâinatýn henüz yazýlmamýþ iken bestesi

Yâdý dünün bir teselli
Yâri gönlün, tecelli
Bulan yansýmasýnda þiirin
Yakut gözleri hüznün
Varla yok arasý bir mutluluk
Nasýl ki inada bindi
Sessizliðin dinmez iken öfkeli sesi…


Sosyal Medyada Paylaşın: