Ruhum daraldý, Belki de göç vakti yakýndý. Sevda ise, Göç eden bir kuþun kanadýnda uzaklara gidiyordu… Kaf Daðý kadar uzaktý her þey, Sensizlikte demlenmiþ vakitlerde. Bir ben ile kalmýþ gibiyim… Tövbelerim yarým kalmýþ, Bütün günahlarým bedenimi sarmýþ. Þimdi býrakýp her þeyi ve herkesi, Koca bir ateþ yaktým yüreðimde; Küllerimden bir þehr-i gül yeþersin diye…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Oktay Güvener Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.