Penceremde sonbahar.. Penceremde Eylül.. Soðukluðun ürpertiyor bu tek soluðu kalmýþ yalnýzlýðýmý. Binlerce mektup var ama postacýlar yorgun.. Kimse bilmiyor sana yazdýðýmý.. Hangi yalnýzlýk hakkedilmiþtir ki, Sýrtýnda sevda hançeriyle yaþýyorsan, ayaktaysan..
Penceremde solgun yapraklar.. Penceremde Ekim.. Mutluluk yada hüzün Hayat imkaný yaratýlmayan bir seçim Kalmýyor gecenin hükmü gözlerinde, Görüntülenmiyor kimliksiz sevdalar Ýstanbul gecelerinde. Acýdansa; Gitmek daha kolay galiba...
Penceremde ayaz.. Penceremde Aralýk.. Yaþattýðýn sevda ki, Bir soluk kadar anlýk.. Çýkýp gelmeni istediðim yollar yok artýk Yollar artýk karanlýk...
Penceremde bembeyaz bir selam.. Penceremde Ocak.. Bir kez düþün sonumuz ne olacak? Aþkýn bedeli acý ise, Bizim payýmýza ne kalacak?
Penceremde bir kuþ kimsesiz.. Pencerem tarihsiz.. Yazýk beceremedik, Bir aþký seninle biz...
Elif SEZGÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
mina Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.