SÜRMELİ

Sanki nakýþ iþledi bakýþýyla yüzüme.
Beni meftûn eyledi, bir gözleri sürmeli.
Aþka bulaþan kalem, inansa da sözüme,
Derdi hissetsin diye duvarlara sürmeli.

Yârene diller döktüm, etmedi hiç kifâyet.
Nazara geldim sanki, baþýmda bir felâket.
Seveni kýskanana az gelirse müebbet,
Tek tek zincirler vurup zindanlara sürmeli.

Dünyaya geldiðim gün bozulmuþ tüm düzenim.
Mahkûm etmek gereken biri de varsa benim.
Karanlýkta býrakýn, güneþ görmesin tenim.
Bedenimin üstüne kapýlarý sürmeli.

Þimdi hatýralarým eskimiþ bir valizde.
Mavi düþlerim vardý, hepsi birden hacizde.
Ben nice gemileri batýrdým kaç denizde.
Artýk gönül teknemi boþ limana sürmeli.

Kaygýlanmayýn bana, geçmez perîþan hâlim.
Nara atmak için de bir zerre yok mecâlim.
Yine de unutmayýn, yalnýz þudur emelim;
O en kara sevdalar ömür boyu sürmeli.

Ýbrahim Halil MANTIOÐLU
























Sosyal Medyada Paylaşın: