ASKIN ACI GERÇEĞİ

Güle güle gittin sen,
beni Allah’a emanet ederek..

Ama görmedin hiç gözyaþlarýmý. Görmedin gidiþinin, içimde keskin býçak misali dikiþ tutmayan izler býraktýðýný.

Oysa düþmekmiþ seni sevmek!
Bilemezdim ki sen ayaklarýmý yerden keserken hiç bilemezdim.

Þimdi sen;
yeni bir sevdaya gülümserken benim yüreðim ise kan aðlamakta.

Yorgun ve hissiz günler, bir o kadar da depresif geceler beni beklemekte.

Artýk bana düþen, geceleri tavana asýlý düþlerimden gözyaþý toplamak.

Bu muydu aþkýn acý gerçeði?

Geliþi gidiþinin sinyali miydi?

Bu kadar çabuk tüketmek için mi vardýn sen. Bu kadar çabuk tükenmem için mi vardý aþk?

Bir varmýþ, bir yokmuþ demek için miydi bu aþk hikayesi?

Oysa ki biz seninle sonsuzluða imza atacaktýk.

Peki ne oldu þimdi o düþlere. Kurtlar mý yedi.

Ama unutma! Kuzularý yiyen kurtlar; bir gün, bir avcý tarafýndan avlanýr.

Yaptýðýný kâr sanma.

"Güle güle git" derken bana, bir gün, bir baþkasý tarafýndan "Güle güle öldürülürsün" sonra.

Bunu da sakýn unutma!
Sosyal Medyada Paylaşın: