Acýr içim Sensizligin keskin virajlarýnda Umutlarým ölmüþ Sen gitmiþsin Benden geriye bir tek sen kalmýþ
Demir atmýþým sensizliðe Uykusuzluða, yalnýzlýða Mavzer kör bir kurþun Tam yüregimin ortasýnda Çýkarmaya kalksam öleceðim Kalsa bilmedigim bir makberin Ýçinde beni yok edecek..
Yaþasam ne Yaþamasam ne Ýþte öyle bir yerde Sensizliðe alýþmaya çabalýyorum. Ama olmuyor/,olduramýyorum Kaybolmuþ ruhlar sarayýnda Bir koltukta öylece bekliyorum Neyi bekliyorsun dersen Unutmayý Seni hatýrlamak en büyük izdýrabým iken
De bana þimdi Sarayýn kýzý olsan ne fayda Unutulmuþsan..
Yaram üstte olsa kapanýrdý da Yaram Ýçimde iken sýzý dinmiyor. Ne öldürüyor bu yara Ne de yaþatýyor Adý üstünde iþte gönül yarasý bu Ýþgal etmisken tüm hücrelerini Kapanmak dinmek de bilmiyor Ah dinmiyor bu akþam Ne acým ne de gözyaþým .
Nevin Aktekin Gülfýrat
27/11/2023
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nevin Aktekin Gülfırat Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.