Ağlayan bir yürektir yağmur

Sonunda yaðmuru neden ,
bu kadar çok sevdiðimi anladým.
Aðlayan bir yüreðe benzediði için.
Belkide ondandýr seyredeken içimin rahatlayýþý ..
Sanki yaðmur yagarken bende
içimdeki gözyaþlarýný dýsarýya vuruyordum..
Tüm yaþanmamýþlýklarýmý,özlemlerimi,kýrgýnlýklarýmý ,
hainliklerý yaðmurun damlalarýna benzetirken
ve onu seyrederken garip býr hýsle
benden gidislerini seyrediyordumda
býr terapi gibi gelýyordu..

Bazen altýnda durup ,
benden gidenleri hissedebilmek ýcýn
ýslanmayý göze alýp,uzun uzun yürüyordum
deli gözüyle bakýlmaya aldýrmaksýzýn...
Bilmýyorlardýký yaðmura neleri teslim ettiklerimi..

Ve görmüyorduký kýmse yagmurla akan gözyaslarýmý
sadece sýrýlsýklam olmuþ bir kýzý görüyorlardý..
Bense özgürce aglýyarak yürüyordum yagmurda..
Ýçimdekilerini ona teslim ederek...

NEVÝN AKTEKÝN GÜLFIRAT
Sosyal Medyada Paylaşın: