VUSLATTIR SONBAHAR

Eylül’ü seviyorum, vuslata yaklaþtýrýr,
Gönüllere þöyle hoþ bir hüzün bulaþtýrýr.

Gidiyoruz meçhule sararýp, düþe düþe
Heyhat ki ilkbaharda kaldý mutluluk, neþe.

Nereden geldiðinin bilincinde nebâtat
Yaþayan her canlýnýn geçiþ noktasý hayat.

Ayrýlýk vakti diyor, sararan yapraklarý
Hasretle kucaklýyor, özlemiþ topraklarý.

Eylül, ekim ve kasým, kýþa dönmekte mevsim
Yere düþen her yaprak diyor: Anne nerdesin.?

Kavuþuyor hasretler koyun ve kuzu gibi
Sonbaharlar hayatýn biberi, tuzu gibi.

Her ayrýlýk sonrasý diriliþ var yeniden
Yeþerir ilkbaharda, ölüp topraða giden.

Ah Hicranî sarardý, yapraklarý ömrünün
Son yaprakla birlikte gelecek düðün günün.!

(Hicranî)

Görsel alýntýdýr.
Sosyal Medyada Paylaşın: