YAR DİYE
Hüzün giyinmiþ eylül yapraklar solgun niye
garip kalmýþ ocaklar terkedip neden gittin
yoksunum güneþinden üþüyorum yâr diye
dumaný taze kahvem gözümde nasýl tüttün.
ah… kar yaðmýþ baþýma aðustos sýcaðýnda
mevsimim zemheriden tufaný kucaðýmda
duadadýr gözlerim bulutlar saçaðýnda
baðýmýn gülü bülbül damýmda baykuþ öttün.
el ele tutuþtuðum izden eser kaldý mý
nevbahar bahçelerden gülden eser kaldý mý
gözelerin dilleri sözden eser kaldý mý
ayrýlýðýn seline bedenim boydan battýn
okullar gül bahçesi andýmýz çalýnýyor
aðlama gözyaþlarým yiðitlik alýnýyor
selasý kara haber isminden biliniyor
düþe kalka yürüdüm yollara diken kattýn
gönlüm yalnýz biçare tabiatý dinledim
ezildim toprak gibi harmanlarda günledim
savruldum rüzgarlarda tohumlarý binledim
taþýnda deðirmenin suyundan acý tattým
ýzdýrabý ozanýn þerbetlidir ballýdýr
hile bilmez kin gütmez sýrat köprün tellidir
dikeniyle gör gülü al rengimiz bellidir
bedenim ateþini közünü küle (k)attým
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.