HÜZNÜN NEDEN SAKARYA?
Çoraðýmda açmýyor ne bir lale, ne de gül,
Ey Çoruh ve Sakarya, bu mevsim bana dökül.
Siz þanla yaþadýnýz, bize kaldý duman, kül;
Ey Çoruh ve Sakarya, bu mevsim bana dökül.
Gaflet bitmeli artýk, açsýn sularda þafak,
Yeni güneþler doðsun, pembeyi sarsýn âfak.
Yetsin, topraða girsin kanýmý emen nifak,
Ey Çoruh ve Sakarya, bu mevsim ayaða kalk.
Bir zamanlar Sakarya; Türk’ün yoldaþý idin,
Askerimin çarýðý, kabýnýn aþý idin.
Analarýn kýnasý, gözünün yaþý idin,
Bugün neden mahzunsun, yataðýna çekildin?
Seni çoktan tanýrým; þan vermiþtin Millete,
Karanlýklarý boðdun, son verdin her zillete.
O zaman dik di baþýn, ün verdin bir Devlet’e,
Haydi davran Sakarya, bürün kemiðe ete.
Biz seninle zor günde, Akdeniz’e yürüdük,
Dik daðlarý düz edip, Yunanlýyý sürüdük.
Savaþ artýklarýný ta Ýzmir’de kürüdük,
Dostum, caným Sakarya; sen pýstýn, biz eridik.
Çoruh Karadeniz’in en ucdaki yiðidi,
Sakarya, Batýya dek uzanan Türklük miti.
Ta doðudan batýya baðladýk derken iti,
Gel gör ki ermeninin yine kanlanmýþ biti.
Irmaklarý yurdumun hepsi þanlý gazimdir,
Dicle, Fýrat, Zap Suyu alnýmdaki yazýmdýr,
Kimisi geleceðim, kimi temiz mazimdir,
Kýzýlýrmak göz nûrum; Seyhan, Ceyhan kýzýmdýr.
Hangisini anlatsam içimden aðýt gelir,
Yeþilýrmak gözlerden hayallere yücelir.
Hele þu Göksu’yu gör, alçalýrken yükselir,
Bir tek senin Sakarya, akýþýn hüzün verir...
19.04.2015
FatihÝST.
Enver Özçaðlayan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.