VER ATEŞE

Hangi þiir göze alýr seni dizelemeyi,
Hangi kafiye buluþur gözlerinde,
Her fikrim senle avunmuþken,
Bir kalem deðmezsin satýrlarýma.

An be an bölünmüþken heceye,
Üflemezsin gökyüzünden bir avuç harf,
Bir nefes vermezsin de geceye,
Esirgersin zerre zerre gülüþleri,
Kurban edersin akýllar usancý düþleri.

Senli zikrimi besteliyorum,
Güfteler demliyorum notalarýma,
Nâðme naðme þarkýlarýma.

Tutuþur teþbihler tahammülümde.
Senlenmemiþ hevesimin viranlarý,
Kana bulanmýþ ruhumun revanlarý.

Ve kapanýyor zamansýzlýðýma efkârým,
Gündüzümü geceler hatýrsýz isyaným.
Varsa muhtaçlýðý nimetim.
Ýçindeyken içimin...
Ver ateþe..!

Sana güvenip cemreleri toplarken,
Tütsüler yakýp öpüyorum ateþi.
Oturup bekliyorum,
Gel bitsin þimdi.

Eylül Meral YAÐMUR
Sosyal Medyada Paylaşın: