Bitmez tükenmez bir çýðlýk, Sus, aklýmdan çýk artýk. Ne sana teslim olmaya, Ne de seninle yaþlanmaya, Yok, ne tahamülüm, Ne de niyetim. Sen þimdi el ilesin, Güne onunla uyanýyor, Onunla aðlayýp, onunla gülüyorsun. Sevgi sözcüklerini ona söylüyor, Onun gözlerinde kayboluyorsun. Bense senden geriye kalan, Kýrýk dökük bir kaç hatýra, Ve senin mutluluðunla, Mutsuzluðu tadýyorum. Her duyduðum sözünde, Biraz daha çýldýrmaya, Yüz tutuyorum. Ve çýldýrdýkça yas tutuyorum. Baþýmda ki kara bulutlar dahi, Halime acýmaya baþladý. Her ne zaman gözyaþlarým da, Hayalin belirse , Onlarda eþlik ediyor bana. Ve biliyor musun? Onlar beni senden daha çok anlýyor. En azýndan halime aðlýyorlar....
Adem Özkan 2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
prensdus Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.