Gözlerimde hüzün bulutlarý belirdi yine, Ýçimde deli fýrtýnalar koptu kopacak, sinsice, Bir liman bulmaktý derdim sadece. Ey deli gönül uslanmalýsýn artýk bence.
Her adýmýn boþa çýkýyor, kalmadý artýk bir zemin, Söyle bu beyhudelik nedendir, bir þeyi sevmelisin. Aþkýna sahip çýkýp, her þeye raðmen beklemelisin, Ey deli gönül artýk bence uslanmasýný bilmelisin...
Adem Özkan
Sosyal Medyada Paylaşın:
prensdus Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.