Sen üzülme yeter, olan biteni.
Tüm gerçekliðiyle yazarmýyým hiç.
Geceyi giydirip güne kataný,
Yoldan çýkanlarý süzermiyim hiç.
Bakma günü birlik gel-git aklýma.
Kendinden ötede duran þeklime.
Gölgemi emziren, gizli saklýma
Dibi delik kuyu, kazarmýyým hiç.
Deðiþmiþ dilimin göðü havasý.
Böylemiydi söyle dalý meyvesi.
Enkazdý dilimde, sözün yuvasý
Türlü aðýzlarda gezermiyim hiç.
Aklýmý fikrimi etsen serseri.
Unutsan bir yerde, sen bu neferi.
Yine de gönlümdür köþkünün yeri.
Saðýr görsün diye, bozarmýyým hiç.
Çekilse bu ayaz, erise karlar.
Sinemi haz kaplar, kokar baharlar.
Buz kesen yüreðin, ateþte parlar.
Kývýlcýmýn düþse, kýzarmýyým hiç.
Ortaya çýkardýn, iþte foyam bu.
Boyum,enim kilom, benim boyam bu.
Birisi diyorlar, özüm mayam bu.
Ar damarým saðlam, azarmýyým hiç.
zekeriya duman
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.