gözyaþlarýmýzda
saklý avurdu þiþkin dünya
sessiz sessiz akar söz pýnarlarýndan
heba olup gider kolay deðil anlaþýlamaz
deðeri bilinmeyen bir mücevher gibi
atýl zamanlarda yok olup tükenip gider
istenmeyen yolcu sýrtýnda dað gibi kambur
beli bükülüp gider insan
unutulmuþ resimlerin parmak uçlarýnda kýrýlgan
uçuþan hayalleri sararmýþ solmuþ aþklarda kül insan
hanesi kayýp mektuplar gibi yýrtýlýp sokaklara atýlan
göðün gözlerinden boþalan kan gibi hep zulümlerde
sýrýlsýklam kar yaðmurlarýnda erken doðan güneþlerde
kapanmayan yaralarda pul pul dökülen insan
göklere uzanan bir göz bir söz bir dal gibi
boþluðun koynunda tiz çýðlýklarda güz yapraklarý
vakti geldiðinde paydosun kayýtsýz bir toz bulutunda
renk deðiþtirip tersyüz olup
çekip gider insan