Bir yalnýzlýk oyunu bu, Belli deðildi, ne baþý ne sonu. Tarifsiz bir acý, Çölde susuz kalmýþçasýna, Bir sima, bir yüz, bir ben, Tek olan bir beden. Herþeyi var, ama yok, Geride kalan ise çok! Ve yalnýzlýkta bir beden, Bir beden yürüyen ölüye dönen, Susuz kalmýþ çiçek, Aþksýz kalmýþ sevgili, Misali... Ölmeden mezara girmiþ belli. Soran yok çünkü yanlýz, Derdimi ; oda ortaksýz, Bir yalnýzlýk oyunu bu, Belli deðildi, ne baþý ne sonu, Bir beden ise, tek oyuncusu.
Adem Özkan
Sosyal Medyada Paylaşın:
prensdus Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.