Adı Olmayan Şiirler - 42
Doðrusu yok demiþti bilge adam
ve yine doðrusu gittiðin yoldur diye de eklemiþti
Onun nazarýnda
Yaðmuru bekleyen bir gariptim yol kenarýnda
Hava kapalýydý ve yaðmur yaðmamak için bulutlara tutunuyordu
Kum olup parmak arasýna doluþmuþ olmak da
kabul edilir bir þeydi benim için
Hepsi benden bana idi
yaðmur da
çamur da
kum da
bende idi
ben idi
Kah kurumuþ çöl olmuþ
kah ýslanmýþ göl
Bu da damlanýn seyri iþte deyivermiþtim
Eþlik etmiþti bilge adam
biz nasýl kendi varlýðýmýza düþmeden onu kurutup öldürüyorsak
damla da düþmediði topraðý kurutur ve öldürür
Hep böyle midir hayat
diye kendi kendime söylendim
Bulduðunu sandýðýn þey senin deðildir
Sen de olan ise bulmak istediðin deðildir
Aradýðýný bulamazsýn
Denk geldiðin de aradýðýn olmaz
Duaya çýkýp yakaran imamýn duasýndaki noksanlýk olursun
Çizmeni giymemiþsin diye baðýrýr çýplak ayakla topraða basan çocuk
Bakarsýn gözlerine, seslenir sana içeriden
Kendin bile inanmýyorsun yaðacaðýna yaðmurun
Geleceðine yarýnýn
Olacaðýna kendinin
Ereceðine fikrinin
Gerçekleþeceðine düþünün
Sonra damlaya kusur bulursun
Buluta isyan edersin
Topraða bakýp iç geçirirsin
Sen kendini bilmez isen
dualar neylesin
kitaplar hangi dilden seslensin
kapýlar ne yöne açýlsýn
gelmen için
Ruhumda hapsettiðim kendime benzettim
Yaðmuru salmayan bulutlarý
Býraksam bana dair her þeyi
Yaðan yaðmur gibi ferahlayacaðým
Kasvetini atacak gökyüzü
Ýçime bir damla düþecek
Onda gökkuþaðý çoðaltacaðým
Düþündüm de
Kendimi kucaklamayý bile unutmuþum
Düþünürken, yaðmuru, topraðý, aðacý, çiçeði, böceði
Taþýma suyla dönmüyor deðirmen diye
Seyredalmýþým uzaklara itiverdiðim gülümseyiþimi
Çerokiler
Dillerinin altýnda bir damla su ile yürürmüþ çok uzaklara
Yemek için kopardýklarý bir meyve için teþekkür ederlermiþ aðaca
Avladýklarý her hayvanýn ruhuna seremoni yapar,
Özgürleþtirip bedenlerinden öyle doyururlarmýþ karýnlarýý
Damlanýn da yapraðýn da gönlü razý gelirmiþ bu yolculuða
Kendimden razý gelmediðim neler var dedim
Huzurumu tekmeleyip durduðum
Neþemi ötelediðim
Neler biriktiriyorum iç ceplerimde
Bazen yol gösteren bilgemi de kaybediyorum içimde
Ben mi O’yum, O mu ben kestiremiyorum
Damla mýyým? Deniz mi? bilemiyorum
Toprak mý? Kum tanesi mi?
Geldiðim yerde damla ile vücut bulduðum rivayet edilir
Damlanýn karýþtýðý topraðýn mayasýný da seçen benmiþim
Gölgesinde ay
Silüetinde dað sýralamýþým
Nefsinde ölüm
Yaðmur duasýna çýkmýþým
Ne giden benmiþim
Ne dileyen
Ne de duyan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.