NE VARLIĞIMA NE KALEMİME KOYAMADIĞIM O NOKTA...

Ölümümü i mgeleyebilirim
Bir betimleme ansýzýn infilak eden
Körebe oynadýðým günlerin özlemi içindeyim

Karartý ise yaþam
Her veda nasýl ki erken
Körelmiþ iken insan
Ruhumu dezenfekte edendir þiir

Ne martaval ne üstünkörü
Hicabýn eþiðinde yaþarken
Hicretidir yüreðin
Kabir azabýný deþen iniltiye deðil
Kalp gözünde saklý müzmin sevgi
Dirilen ruhun temaþasýdýr þiir
Kayda alýnan ömrün hikmeti

Rengi nedir ölümün,
Bozkýrýnda ömrün
Yiten midir?
Gidenin arkasýnda gök mavisi bir dehliz sunar sana Tanrý,
Hibe ettiðinden fazlasýný heba ederken kader
Ve ölümcül bir diyezdir,
Gamlý notalarýn efkârýna bandýðým sol anahtarý
Bense saðdýcý olduðum þiirin
Güvenilir bir sýðýnak olduðunu sanmýþtým ve bilemedim…

Kalem yazmadýðýnda
Ölümle el sýkýþacaðýmý fýsýldamadý kulaðýma
Hiçbir þair:
Beti benzi atmýþ nefsin arkasýndan
Kovalarca yaþ döküp de arýndým
Þiirin temenni ettiði ilhamýn
Gölgesinde büyüyen bir yemindim ben, muallim
Ve öðrenci olmanýn bir hezimet olduðunu
Söylemedi de bana hiç kimse
Meziyet bildiðimse
Þiir yazdýðýmda
Uçtuðum semanýn kanadýna konan bir kelebek gibi
Kelebek ömürlü þiirler yazmayý bir þey sandým…

Sandukamda saklýydý ne de olsa dünüm
Güleç bir þiir bildiðim ömrü
Gergin bir ipte yürümeyi öðreten ölümü
Küçümsediðim kadar hüznü
Devasa bir izlekte
Derdi tasayý yüklendiðim kadar
Yürümeyi öðretendi Rabbim, kader
Ýzin verdiði mühletçe
Kederimle cilveleþti kalem

Kanadým da kandým da
Kardýðým her þiir
Kaybolmayý meziyet bildiðim günbegün
Bulup buluþturduðumdu saðýmdan solumdan
D/okunmasý ile ilintili
Bir his bir duygunun da muadili
Depreþen hüzün
Darlaþan koridor
Deliþmen rüzgâr
Delici b/akýþlarýnda ilhamýn
Kadirþinas bildiðim kadar da kalemi
Devirdim de putlarý

Daðýstan’da saklý þafak gibi
Mahþeri yalnýzlýðýma konan kodaman kuþlardan
Çaldýðým kanadý
Çýrptým ve çýrpýndým
Ve çýldýrdým kalem beni terk ettiðinde
Ölümün resmiydi boþ sayfa ve melankoli
Ölümcül bir taarruz iken yazmanýn meali
Yaþamaktan öte
Ölümsüz kýlýndýðým deðil miydi sahici mezarým?

Yâdýmda kalan her özlem
Öznemle seviþen
Adýmdan ötesi
Mahlas bildiðimse sevginin yongasý
Ve tehir ettiðim kendimle ilintili
Kendimden uzaklaþmanýn hikmeti
Kendim olarak kaldýðým kadar
Kimsesizlikle iþtigal ettiðim her yemini
Bozduðum gibi
Bozuntuya vermeden yolun teamülü
Öykündüðüm mazimde saklý nice gizi
Teþhir etmekten öte
Tensiye ettiðim içimde saklý o yetimi
Baðrýna basan bir arayýþ..

Gel gör ki günbegün aðrýma giden serkeþ bir fýsýltý
Olmakla ölmek arasýnda gidip geldiðim
Döngünün de rehaveti
Var olmanýn izdüþümü
Ýlla ki mi þiirde saklýydý?
Yokluðunsa asaleti
Koyamadýðým o nokta
Ne varlýðýma ne kalemime
Sadýk kalmakla da eþdeðerdi
Tanrýya baðlýlýðým
Tanrýsal bir d/okunuþ bildiðim
Yazmanýn mahareti ile boy ölçüþtüðüm
Azgýn dalgalardan arda kalan
Sadece ve sadece üç noktalý bir hüzün…

Sosyal Medyada Paylaşın: